Aksamlari oldukça düsen sicaklik nedeniyle yakilan kamp atesi hem bedenimizi hem de ruhumuzu isitiyor.

Gecenin sessizliginde, bir oltanin çingiraginin çalmasina kulak kabartiyorum ve sesin geldigi yöndeki oltaya kosuyorum. Çogu zaman yanlis alarm olmakla birlikte, nasibimize düsen bir iki yayin da olmuyor degil.

Bir kaç adet, çevrenin muhtesem güzelligini gözler önüne seren fotograf eklemekte yarar var.

En büyügü 80 cm. en küçügü 50 cm. lik yayinlar keyfimi iyice yerine getiriyor. Ancak bu yil sazandan yana hiç sansimiz yok.

Uçarsu bey, yayinlarin kendisine tekme atacagini düsünüp pek yanasmaktan yana degil. Izgarada pismis halini tercih ediyor. Sanirim böylesi daha güvenli geliyor olsa gerek. :) Zamanla alisacagindan emin bir sekilde üstüne gitmemeyi tercih ediyorum.

Görsel açidan estetik buldugum ve çekimlerine özel itina gösterdigim kareleri asagida bulabilirsiniz.